KALENDARIUM DZIAŁALNOŚCI SZKOŁY NARCIARSKIEJ I SUDECKIEGO KLUBU SPORTOWEGO AESCULAP (1970–2014)

1970

Teresa i Stanisław Rażniewscy oraz Danuta Koenig organizują pierwszą grupę osób chętnych do nauki jazdy na nartach. W zajęciach nowo powstałej szkoły uczestniczy dziesięć osób – pracownicy „PP Uzdrowisko” oraz ich dzieci, w wieku od 7 do 42 lat. Ta niewielka grupa stanowi zalążek przyszłej Szkoły Narciarskiej i Sudeckiego Klubu Sportowego Aesculap. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu.

1971

Dzięki zaangażowaniu tej pierwszej grupy narciarzy z Cieplic Śląskich-Zdroju, rosnącemu zainteresowaniu wśród pracowników uzdrowiska oraz pobliskiego szpitala, szkoła znacząco rozszerza zakres działalności. Otrzymuje nazwę Szkoła Narciarstwa i Wypoczynku Ruchowego „Zdrowie”. Powstają pierwsze regulaminy i program pracy — szkoła staje się instytucją wychowawczo-szkoleniową.

1972

Placówka przyjmuje nową nazwę: Szkoła Narciarska „Eskulap” przy Kole PTTK nr 5 w Cieplicach Śląskich-Zdroju. Siedziba mieści się w budynku PP „Uzdrowisko Cieplice Śl.” przy ul. Mireckiego 4. Regulamin został wzorowany na ramowych przepisach szkół narciarskich PTTK-KTN.
Wprowadzono zasady przyjmowania uczniów: nauka miała być dostępna przede wszystkim dla pracowników uzdrowiska (lub innych zakładów Ośrodka Branżowego Służby Zdrowia) i ich dzieci — członków Koła PTTK. Inne osoby mogły zostać przyjęte za zgodą Koła. Finansowanie opierało się głównie na składkach uczestników, co skutkowało tym, że szkoła była dla wielu rodzin zbyt kosztowna — zyskała reputację „elitarnej”. W tym samym czasie wprowadzono zwyczaj noszenia identycznych czapek („eskulapek”) przez uczestników zajęć.

1973

W programie szkoły dokonano istotnych zmian. Dotychczasowe, nieregularne zajęcia z turystyki górskiej i „suchych zapraw” stały się obowiązkowe. Aby dzieci mogły przystąpić do nauki narciarstwa, musiały najpierw ukończyć kurs przygotowawczy kondycyjnie — co oznaczało wydłużenie sezonu szkoleniowego: od października do końca kwietnia.
Wprowadzono konkurs wychowawczy, który trwał przez cały sezon. Dzieci były oceniane punktowo za zachowanie, pomoc koleżeńską, punktualność, frekwencję i postępy w nauce. Najlepsi otrzymywali nagrody. W ten sposób rozwijano dyscyplinę, aktywność, poczucie obowiązku i ducha współzawodnictwa.

Dodatkowo, w ramach integracji i praktycznej wymiany sprzętu, powstała wewnętrzna giełda nart: rodzice mogli wymieniać używany sprzęt. Nawiązano też współpracę z Wytwórnią Nart w Szaflarach — zakupiono narty po cenie zbytu, by udostępnić je uczestnikom szkoły po obniżonej cenie.

1974

Aesculap organizuje pierwszy obóz zimowy — w schronisku „Odrodzenie” na Karkonoskiej Przełęczy (ferie wiosenne, kwiecień 1974). Od tego czasu obozy stanowią stały element szkoleniowego cyklu.
W latach 1974–1976 szkoła po raz pierwszy wysyła swoich reprezentantów na zawody sportowe: Spartakiady PTTK, Mistrzostwa Szkół Podstawowych i Średnich, Puchar Nowin Jeleniogórskich. Starty w zawodach przyspieszały rozwój techniki narciarskiej uczniów. W związku z tym zaczęto organizować szkolenia kadrowe: pierwsi pomocnicy instruktora PZN to Astrid Koenig, Cezary Zahorski, Tomasz Rażniewski, Michał Rażniewski, Tomasz Kijanka i Aleksander Błachut. Rozpoczęły się także starty w Ogólnopolskich Zawodach Instruktorów PZN — pierwsze sukcesy pojawiły się już w 1976 roku: Cezary Zahorski zajął 2. miejsce, a Astrid Koenig – 5. miejsce w swoich kategoriach.

1975

W związku ze wzrostem zainteresowania ze strony małych dzieci, zdecydowano się na przyjmowanie również pięciolatków i sześciolatków (wcześniej minimalny wiek to 7 lat). Zatrudniono instruktorki-przedszkolanki: Teresa Rażniewska, Krystyna Szemplińska oraz Mieczysław Bogdaszewski. Przez wiele lat to właśnie one prowadziły najmłodsze dzieci. Dzięki temu dzieci od wczesnego wieku miały możliwość kontaktu z narciarstwem i uczestnictwa w systematycznym szkoleniu.

1977

W jesieni 1977 roku szkoła uzyskuje status jednostki organizacyjnej PTTK — zostaje formalnie przekształcona w Klub i Szkołę Narciarską Aesculap PTTK Oddział Sudetów Zachodnich w Jeleniej Górze. Mimo rosnącego zainteresowania i coraz szerszego zasięgu działalności, klub wciąż nie posiada własnej siedziby — całe biuro mieści się w mieszkaniu Państwa Rażniewskich. Ta sytuacja znacznie utrudniała pracę i często zagrażała terminowemu rozpoczęciu nowego sezonu.

1980

Aesculap otrzymuje od Polski Związek Narciarski (PZN) licencję uprawniającą do prowadzenia działalności programowej jako szkoła narciarska na obszarze Sudetów Zachodnich, zgodnie z regulacjami PZN. To istotny krok formalny, umacniający pozycję klubu.

1982

W Urzędzie Miejskim w Jeleniej Górze zostaje zarejestrowane stowarzyszenie Szkoła Narciarska i Sudecki Klub Sportowy „Aesculap”. W programie działalności wpisano szeroką misję: rozwój kultury fizycznej — szczególnie narciarstwa powszechnego i kwalifikowanego — a także edukację krajoznawczą, ekologiczną, higieny życia i pracy, ochronę środowiska, planowanie przestrzenne. Organizacja przyjmuje swój obecny formalny kształt.

W tym czasie intensywnie poszukiwano odpowiedniego, bezpiecznego terenu do prowadzenia zajęć narciarskich. Polana na Wiciarce w Jakuszycach już nie wystarczała rozwijającemu się klubowi. Wybór padł na obszar niedaleko Jeleniej Góry — w Górach Kaczawskich, zwłaszcza rejon Dziwiszowa, Chrośnicy oraz Łysej Góry. Pierwszy wyjazd członków SN i SKS Aesculap na Łysą Górę odbył się w 1982 roku.
W 1984 roku Aesculap uzyskuje pierwsze własne biuro — przy ul. Matejki w Jeleniej Górze.

1985

Zbudowano pierwszy w historii klubu wyciąg zaczepowy typu „Janosik” na stoku Ulimka w Dziwiszowie. Był to pierwszy krok w stronę własnej bazy narciarskiej. Dzięki temu szkoła nie musiała polegać na kosztownych i coraz mniej praktycznych wyprawach do Karkonoszy. W tym okresie zawodnicy Aesculapa — m.in. Agnieszka Iwanow, Agnieszka Cymerska, Robert Guminiak, Artur Piątkowski, Patrycja Kalamus, Maciej Strawa, Grzegorz Bacior oraz bracia Tomasz i Jarosław Marklowie — zaczynają starty w zawodach ogólnopolskich.

1986

Biuro klubu zostaje przeniesione na ulicę Wiejską w Jeleniej Górze — i od tej pory funkcjonuje tam do dziś.

1987

Powstaje baza narciarska w Jagniątkowie — z dwoma wyciągami talerzykowymi (140 m i 300 m), zbudowanymi przez rodziców uczestników: Mirosława Patronika, Zenona i Andrzeja Palewiczów oraz Antoniego Kozika. Jednak w następnych latach, z powodu bezśnieżnych sezonów w rejonie góry Szerzawa, przedsięwzięcie porzucono. Wyciągi przeniesiono ostatecznie do Dziwiszowa. W tym czasie znacząco rozwija się działalność sportowa — zawodnicy startują częściej i na wyższym poziomie.

1988

Baza materialna klubu zostaje powiększona o autokar „Jelcz 080” z 32 miejscami siedzącymi — potrzebny był własny środek transportu do przewozu coraz liczniejszej grupy uczestników. W kolejnych latach zakupiono też dwa używane autobusy „Tam A11 T”: jeden z nich służył członkom klubu do wyjazdów na obozy i zawody, drugi — był eksploatowany jako źródło części. Rozpoczęto także budowę pierwszego orczykowego wyciągu na Łysej Górze (produkcja: FMP Fampa Cieplice Śl.), którą prowadził m.in. Bogdan Pawłowski wraz z grupą fachowców.

1989

Wciąż prężnie działano w zakresie organizacji zawodów dla dzieci i młodzików — tzw. „Laury”. Rozgrywano je w różnych miejscach w sezonie: w Jagniątkowie (Szerzawa), w Dziwiszowie (Ulimka) oraz na Łysej Górze. Aesculap odpowiadał za organizację wielu z tych imprez. Młodzi zawodnicy klubu zajmowali wysokie miejsca. Wyróżniającą się zawodniczką była wtedy Agnieszka Żmijewska (trener: Michał Rażniewski).

1990

Długofalowa praca i treningi przynoszą efekty: zawodnicy klubu trafiają do ścisłej czołówki krajowej w kategorii młodzik. Między innymi: Łucja Zgudka wygrywa dwubój alpejski na Międzynarodowych Mistrzostwach Szkół Sportowych w Zakopanem; Michał Kałwa zajmuje miejsce tuż za podium (czwarte).

1991

Rozpoczyna się emisja pierwszego programu telewizyjnego klubu w stacji TVK RELAX — comiesięczne audycje prezentują życie szkoły i klubu. Programy były realizowane konsekwentnie przez kolejne lata.
Na Łysej Górze zaczyna się budowa – pierwszy projekt sztucznego naśnieżania terenu. W tym samym roku stację odwiedza ówczesny Minister Kultury Fizycznej i Turystyki — co wzbudza zainteresowanie i nadzieje na dalszy rozwój bazy.

1992

W latach 1991–1994 zawodnicy Aesculapa startują w zawodach międzynarodowych — we Włoszech (np. Trofeo Topolino, Abetone), w Austrii (Tirol), w Słowenii i innych krajach. Wyróżniają się: Łucja Zgudka, Bartłomiej Wasileńczyk (trener: Michał Rażniewski), Katarzyna Karasińska, Piotr Kaczmarek (trener: Piotr Wądołowski).

1995

To przełomowy rok: w prestiżowych zawodach światowych — Trofeo Topolino i Air Canada Whistler Cup — zawodnicy Aesculapa odnoszą spektakularne sukcesy.

Piotr Kaczmarek — zwycięstwo w slalomie gigant i slalomie.
Katarzyna Karasińska — dwukrotnie 2. miejsce.

W marcu, na Mistrzostwach Polski w Narciarstwie Alpejskim młodzików w Karpaczu, Katarzyna Karasińska zdobywa złoto w slalomie i slalomie gigant, a Piotr Kaczmarek — złoto w obu tych konkurencjach. To osiągnięcia, które otwierają naszym zawodnikom drogę do krajowej kadry i dalszej kariery sportowej.

1996

Po zakończeniu współpracy z dotychczasowym partnerem (zakład budowy kopalń), Aesculap staje się jedynym właścicielem majątku mikrostacji na Łysej Górze. Rozpoczynają się prace nad dalszym rozwojem obiektu.
Zawodnicy kontynuują wysokie starty: Piotr Kaczmarek wygrywa wszystkie konkurencje na mistrzostwach Polski w Ustroniu i Międzynarodowych Mistrzostwach SMS w Zakopanem. Katarzyna Karasińska zdobywa dwa złote medale w mistrzostwach Polski. W Air Canada Whistler Cup Piotr zajmuje 3. miejsce w supergigancie, a Katarzyna — 5. miejsce w slalomie.

1997

Na Łysej Górze kończy się budowa nowego wyciągu — Tatra-Pomę. W sezonie 1997–1998 zawodnicy Aesculapa ponownie odnoszą bardzo dobre wyniki: Piotr Kaczmarek i Katarzyna Karasińska powtarzają sukcesy z poprzednich sezonów.
Bartłomiej Wasileńczyk wywalcza srebrny medal na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży. Rok później — kolejne medale: złoto dla Kaczmarka i srebro dla Wasileńczyka. Ponadto Bartłomiej bierze udział w Mistrzostwach Świata Juniorów. Troje zawodników Aesculapa znajduje się w kadrze Polski.

1999

To kolejny wielki sukces: na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży w Zakopanem — Piotr Kaczmarek wygrywa wszystkie konkurencje; Katarzyna Karasińska zdobywa srebro, brąz i złoto. Bartłomiej Wasileńczyk — dwa srebra i brąz. W mistrzostwach Polski seniorów Piotr i Bartłomiej dwukrotnie stają na podium (tuż za czołowymi zawodnikami). W prestiżowym Memoriale Braci Czecha — zwycięstwo Piotra, trzecie miejsce Bartłomieja.

2000–2001

W tych latach zawodnicy Aesculapa po raz kolejny startują w Trofeo Topolino. W 2000 rozpoczyna się budowa schroniska na Łysej Górze.
Na Ogólnopolskich Zawodach Instruktorów PZN instruktorzy i pomocnicy Aesculapa uzyskują solidne miejsca (m.in. 1., 4., 5., 7., 8., 10.), mimo ogromnej konkurencji (w grupach liczących setki osób). W klubie nadal funkcjonują liczne grupy startowe, a kadra Aesculapa jest jedną z najlepiej wyszkolonych w kraju. Udział w Mistrzostwach Świata Juniorów w Kanadzie potwierdza międzynarodowy poziom sportowy. Powstaje strona internetowa Aesculapa i Łysej Góry — klub staje się obecny online.

W 2001 roku reprezentacja klubu bierze udział w kongresie International Ski Instructors Association (IVSI) w Zakopanem — spośród 53 szkół narciarskich z całej Polski Aesculap jest jedną z pięciu reprezentowanych. Klub prezentuje pokaz jazdy zespołowej (tzw. Demo-Team) — 38 osób, w tym grupa najmłodszych dzieci. Pokaz zostaje entuzjastycznie przyjęty, a organizatorzy IVSI składają oficjalne gratulacje — uznając występ za „bardzo atrakcyjny”.

2002

Rok Zimowych Igrzysk Olimpijskich — w LM Uzyskano minimalne kwalifikacje do startu olimpijskiego: trójka zawodników Aesculapa (Piotr Kaczmarek, Katarzyna Karasińska, Bartłomiej Wasileńczyk) była przygotowywana do wyjazdu. W mediach ogłoszono, że Katarzyna Karasińska spełniła kryteria — ostatecznie jednak nie znalazła się w składzie olimpijskim.
Mimo to sezon był pełen sukcesów: w Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży „Małopolska 2002” juniorka Katarzyna Karasińska zdobywa trzy złote medale. W klasyfikacji klubowej Aesculap zajmuje wysokie miejsce (2–3), zbliżony punktowo do konkurencyjnego klubu. W Trofeo Topolino startuje Jan Dębski — zajmuje 14. miejsce w slalomie. Na Łysej Górze trwa budowa budynku socjalnego. Jednocześnie klub uruchamia nową inicjatywę — letnie zawody rowerowe pod nazwą „Łysogórki”, odbywające się co ostatnią niedzielę miesiąca od maja do września.

2003

Na Łysej Górze rozpoczęto budowę nowego wyciągu (nr 5) oraz zainstalowano słupy oświetleniowe — modernizacja infrastruktury nabiera tempa.
Katarzyna Karasińska i Piotr Kaczmarek nadal należą do kadry Polski. Piotr jednak decyduje się w tym roku zakończyć karierę sportową — kończy starty z przyzwoitym wynikiem (4. miejsce w Grimentz). Katarzyna nadal startuje w zawodach FIS — m.in. bierze udział w Mistrzostwach Świata w Sankt Moritz (15 lutego 2003) — zajmuje 33. miejsce w slalomie; kilkakrotnie staje na podium w zawodach FIS.

2004

Budynek na terenie Mikrostacji Sportów Zimowych i Letnich (Łysa Góra – Dziwiszów) otrzymuje III nagrodę w konkursie na najładniejszy obiekt architektoniczny w okolicach Jeleniej Góry (w ramach „Karkonoskich Spotkań Architektonicznych”).

Zespół alpejek prowadzony przez austriackiego trenera Rolanda Baira odnosi sukcesy — pod kierownictwem menedżera Andrzeja Karasińskiego. Katarzyna Karasińska startuje w Pucharze Świata i Pucharze Europy, zdobywa medale w zawodach FIS, wygrywa Mistrzostwo Polski w slalomie w Szczyrku.

Również sukcesy odnoszą inni wychowankowie: Katarzyna Dębska zajmuje 4. miejsce w kombinacji na Mistrzostwach Polski juniorów; Jan Dębski zdobywa brązowy medal w supergigancie na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży „Śląsk 2004”; Agnieszka Iwanicka wygrywa mistrzostwa Polski młodzików w slalomie gigancie.

20–21 stycznia 2004 na Łysej Górze odbywa się ważna krajowa impreza — Puchar Łysej Góry „Viessmann Cup”, dla młodzików i juniorów młodszych.
Latem 2004 odbywa się pierwsza w Polsce prezentacja jazdy na zjazdowych hulajnogach (2 czerwca). Po zakupie 10 hulajnóg rusza wypożyczalnia — uczestnicy mogą korzystać z nich w weekendy. Biografie Teresy i Stanisława Rażniewskich ukazują się w edytorsko wysokiej klasy encyklopedii „Who is Who”. Strona internetowa Aesculapa uzyskuje tytuł „Witryny dnia” przyznawany przez prestiżowe czasopismo komputerowe — powstaje też angielska wersja strony. Na terenie ośrodka powstaje droga dojazdowa od parkingu do Mikrostacji.

2005

Zima 2004/2005 okazuje się rekordowa — najwięcej śniegu w historii Łysej Góry. W dniach 16 i 26 lutego zaspy były tak duże, że usuwanie śniegu wymagało użycia aż dwóch ratraków z mikrostacji. To umożliwiło znakomity sezon narciarski. Katarzyna Karasińska odnosi wyjątkowe sukcesy: seria zwycięstw w Pucharze Europy, a ostatecznie zdobywa Kryształową Kulę — pierwsze miejsce w klasyfikacji slalomu (oraz 10. miejsce w klasyfikacji generalnej). Osiąga także tytuł wicemistrzyni Polski. W tym czasie rozpoczyna się inwestycja w maszyny rolnicze i budowa stajni na Łysej Górze.

2006

Kolejna rekordowa zima — naturalny i sztuczny śnieg pozwalają na bardzo intensywny sezon. Grubość pokrywy śnieżnej sięga 110 cm. Mikrostacja zostaje otwarta już 26 listopada. Po okresie letnio-jesiennym z serią zawodów rowerowych („Łysogórki”), następuje intensywny cykl imprez narciarskich: zawody rodzinne, tradycyjna maskarada, „Puchary Aesculapa i Łysej Góry”, spartakiady zakładowe i szkolne.

Rok obchodów Zimowych Igrzysk Olimpijskich — zawodniczka Aesculapa, Katarzyna Karasińska, startuje w Pucharze Świata — kilkakrotnie plasując się tuż za pierwszą trzydziestką (zaledwie 0,08 s lub 0,2 s od awansu). Na Łysej Górze odbywają się treningi olimpijczyków i paraolimpijczyków. W sezonie obchodzimy także 35-lecie Aesculapa — wydajemy nowy folder. Prowadzone są kursy kadrowe: na stopień demonstratora i kwalifikacyjny.

Inna zawodniczka klubu — Agnieszka Iwanicka — zdobywa w tym sezonie dwa srebrne i jeden złoty medal podczas Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży. Instruktorzy Aesculapa startują w Ogólnopolskich Zawodach Instruktorów i Trenerów: uzyskują solidne miejsca, a klub zdobywa 9. miejsce w II mistrzostwach licencjonowanych szkół narciarskich.

2007

To pierwszy z dwóch niemal bezśnieżnych sezonów — Łysa Góra nie przynosi oczekiwanych dochodów, a klub musi ponownie korzystać z wyjazdów do Karkonoszy (autobus, karnety, większe koszty). W styczniu organizowane są nawet piesze wycieczki zamiast jazdy na nartach. Pomimo trudności, życie klubu trwa.

Katarzyna Karasińska nadal odnosi dobre wyniki — kilkakrotnie plasuje się w pierwszej trzydziestce Pucharu Świata, a raz — w pierwszej piętnastce (najlepszy wynik: 12. miejsce w slalomie w Semmering).

W tym roku klub podejmuje również działania proekologiczne: na prośbę Nadleśnictwo Lwówek Śląski uczestnicy — dzieci, rodzice i instruktorzy — biorą udział w akcji sadzenia drzewek (modrzewie, lipy i buka), prowadzonej przez pana Pawła Sondeja. To ważny gest — łączący sport z troską o środowisko.

Mimo przeciwności, docieramy do końca sezonu — rozdano dyplomy uczestnikom, rodzicom i instruktorom; ogłoszono wyniki we współzawodnictwie; tradycyjnie pożegnano zimę — z nadzieją na lepszy kolejny sezon.

2008

Podobnie jak poprzednio — zima bardzo skromna. Na początku sezonu (Boże Narodzenie, Nowy Rok, styczeń) pracowała nartostrada nr 1 — wyciągi działały. Od lutego zaś śniegu zabrakło. Według relacji — „na Łysej Górze prawie nie ma śniegu” — działały tylko małe fragmenty trasy. Druga z rzędu ciepła zima zmusza klub do przeniesienia zajęć na inne stacje: m.in. Harrachov, stok Babiniec, a także na Wiciarkę w Jakuszycach. Tam organizowano treningi slalomowe dla dzieci i młodzieży — miejsce było przyjazne, osłonięte od wiatru, a śnieżna pokrywa — pewna.

15 listopada 2008 — nowym prezesem stowarzyszenia zostaje Joanna Ceglińska. Związana z Aesculapem od 21 lat, była uczestniczką szkoły, zawodniczką, instruktorką-praktykiem, a w ostatnich latach — kierowniczką biura. Ma tytuł magistra ekonomii oraz podyplomowe wykształcenie w dziedzinie rachunkowości i kontroli finansowej. Jej wybór to znak nadziei na stabilizację i rozwój klubu.

W sezonie 2007/2008, pomimo trudnych warunków, Katarzyna Karasińska utrzymuje dobrą formę — jesienią zajmuje 24. i 26. miejsce w Pucharze Świata; zdobywa kolejny tytuł mistrzyni Polski w slalomie (Zakopane).

2009

Zima wraca — a wraz z nią liczne imprezy: coroczny Puchar Aesculapa, Puchar Łysej Góry, Zawody o Puchar Teresy i Stanisława Rażniewskich, Zawody Rodzinne, Puchar Skrzata, maskarada, kursy kadrowe organizowane przez IVSI/SITN. W lecie — tradycyjny cykl rowerowy „Łysogórki”.

W tym roku klub uzyskuje od nowa licencję SITN, potwierdzając swoją zgodność ze standardami instruktorskimi. W informatorze przedsezonowym ukazuje się artykuł o śp. Stanisławie Rażniewskim — „Róbmy swoje” — autorstwa Michała Rażniewskiego, hołd dla jednego z najbardziej zasłużonych instruktorów polskiego narciarstwa. Wydawany zostaje również album fotograficzny „Piękna Łysa Góra w Górach Kaczawskich”, zawierający bogaty materiał dokumentujący historię klubu i jego bazy.

W dniach 25–29 marca 2009 odbywa się intensywny blok imprez: kursokonferencja instruktorów wykładowców, Ogólnopolskie Zawody Instruktorów (sprawdziany na współczynniki IW, I, IZ) i Mistrzostwa Demonstratorów PZN. Dwie demonstratorki z Aesculapa — Aleksandra Ostrowska i Agata Orczyk — startują w slalomie gigancie oraz jeździe stylowej, zajmując 4. i 5. miejsca. W tym samym roku klub staje się członkiem stowarzyszenia Polskie Stacje Narciarskie i Turystyczne (PSNiT) — co pozwala na udział prezesa Aesculapa w konferencjach i zebraniach tej organizacji.

W sporcie wyczynowym: Katarzyna Karasińska zdobywa złoty i brązowy medal na Uniwersjadzie (Yabuli, slalom i slalom gigant), a także 3. i 2. miejsce na Mistrzostwach Polski w Szczyrku.

2010

Rok intensywnej pracy organizacyjnej i sportowej. W ramach projektu „Euroregionalne Zawody w Narciarstwie Alpejskim i Zawody Rowerowe Łysa Góra – Dziwiszów” zrealizowano wszystkie zaplanowane imprezy. Ponadto zorganizowano Mistrzostwa Województwa w Kolarstwie Górskim — kwalifikacje do XV Amatorskich Mistrzostw Polski w Kolarstwie Górskim Family Cup 2010.

Wydany zostaje kolejny folder Aesculapa i Łysej Góry, w którym czytamy: „Rok założenia Szkoły Narciarskiej i Sudeckiego Klubu Sportowego Aesculap – 1970. Teren działania – Sudety Zachodnie, a w szczególności Góry Kaczawskie, gdzie w 1989 roku członkowie klubu wybudowali swoją bazę szkoleniową Mikrostację Sportów Zimowych i Letnich Łysa Góra – Dziwiszów. Do 2008 roku szkołą kierowali nieprzerwanie Teresa i Stanisław Rażniewscy. Dzięki nim wychowano wiele pokoleń narciarzy, stworzono system zapewniający ciągłość szkolenia przez wiele lat.” W folderze podkreślono również klimat przekształcania wychowanków w instruktorów — „nasza kadra to w 100% wychowankowie”. W tym sezonie Katarzyna Karasińska zdobywa złoty medal w slalomie i srebrny w slalomie gigant na Mistrzostwach Polski w Krynicy.

2011

Sezon 2010/2011 to jubileuszowe — obchodzone było 40-lecie SN i SKS Aesculap. Uroczystość towarzyszyło odsłonięcie tablicy pamiątkowej nadania mikrostacji imienia Teresy i Stanisława Rażniewskich. Wzięli w niej udział: Prezydent Miasta Jeleniej Góry, założyciele szkoły, długoletni członkowie i instruktorzy, a także dawni wychowankowie. Rozegrano cykl slalomów gigantów, w których startowali byli i obecni członkowie klubu. Relację z wydarzenia przygotowało Polskie Radio Wrocław — relacjonowano dzień na Łysej Górze.

Jak co roku, odbyły się zawody tradycyjne — Zawody o Puchar Teresy i Stanisława Rażniewskich, maskarada, zawody SITN — Zawody Regionalne i Egzaminy Regionalne. Instruktorzy Aesculapa uczestniczyli w Ogólnopolskich Zawodach Instruktorów w Kluszkowcach.

W sezonie 2011, Katarzyna Karasińska zajmuje 27. miejsce w slalomie na Mistrzostwach Świata w Garmisch-Partenkirchen (Niemcy).

2012

Zima wyjątkowo krótka — sezon skrócony o miesiąc. Pierwszy sztuczny śnieg pojawia się dopiero 10 grudnia. Już 11 grudnia dzieci zaczynają pierwsze zajęcia narciarskie; 17–18 grudnia odbywa się coroczny sprawdzian jazdy technicznej. 26 grudnia uruchomiono wyciąg nr 1 — ale następnego dnia odwilż zmusiła do zamknięcia stacji. Z zaplanowanych trzech dni szkolenia kadry instruktorskiej zrealizowano tylko dwa — na Łysej Górze i w Harrachovie. W styczniu ponownie działa wyciąg — ale 12–13 stycznia przerwa — następnie wznowienie. Ostatecznie wyciągi działały do 11 marca.

Pomimo kłopotów pogodowych, niemal wszystkie tradycyjne imprezy odbyły się zgodnie z planem — choć z drobnymi przesunięciami. Zorganizowano obozy dojazdowe dla dzieci, rutynowe treningi slalomowe dla kadry instruktorskiej i grupy demonstratorów, a także egzaminy SITN. Wszystko odbyło się w akceptowalnych warunkach. Wiosną instruktorzy wzięli udział w Mistrzostwach Polski Instruktorów.

Zawodniczka Aesculapa, Katarzyna Karasińska — po raz kolejny — zdobywa tytuł mistrzyni Polski w slalomie (w zawodach w dniach 16–18 marca 2012 r. w Krynicy). W klasyfikacji: w GS — wicemistrzostwo; slalom — złoto; super-gigant — 3. miejsce; super-kombinacja — 2. miejsce. W sezonie startuje też w międzynarodowych zawodach: w Słowacji (Jasná) — 4. miejsce w slalomie i 3. w gigancie; w Czechach (Špindlerowy Młyn) — zwycięstwo w slalomie.

2013

W sezonie odbyły się wszystkie zaplanowane imprezy sportowe na Łysej Górze dla uczestników Aesculapa — w tym tradycyjna maskarada, Zawody Regionalne, Egzaminy Regionalne we współpracy z SITN, a także coroczne Mistrzostwa Polski Instruktorów.

Jednak 26 marca 2013 roku zmarł mgr Stanisław Rażniewski — założyciel, nauczyciel, wychowawca, trener, Instruktor-Wykładowca PZN, pomysłodawca Mikrostacji Łysa Góra, człowiek, który poświęcił wiele lat na rozwój narciarstwa i wychowanie wielu pokoleń młodych narciarzy. W wieku 90 lat odszedł człowiek-instytucja. W sobotę 30 marca odbył się pogrzeb na Cmentarzu Komunalnym w Sobieszowie.

Jesienią 2013 roku wydana zostaje książka „Opowieść o Aesculapie”, opracowana na podstawie materiałów Stanisława i Michała Rażniewskich przez Romana Prystroma. Książka liczy 188 stron, jest ilustrowana około 300 zdjęciami dokumentującymi historię szkoły i klubu, sylwetki założycieli, osiągnięcia sportowe, wychowawcze i szkoleniowe. Wydawcą jest Teresa Rażniewska. 28 listopada 2013 roku w Muzeum Karkonoskim zorganizowano spotkanie z okazji wydania książki.

Te wydarzenia zaznaczają ważny moment w historii klubu: zamknięcie wieloletniego rozdziału, podsumowanie pracy, wspomnienie założycieli. Do 2013 roku SN i SKS Aesculap z siedzibą w Jeleniej Górze przez ponad cztery dekady kształciło dzieci i młodzież w narciarstwie alpejskim — wychowując wielu instruktorów, zawodników i pasjonatów.

2014

Sezon 2013/2014 jest jednym z trudniejszych: wyciągi na Łysej Górze działają przez zaledwie 17 dni. Aby zrealizować plan zajęć, uczestnicy — dzieci, młodzież i instruktorzy — muszą przerzucić się na piesze wycieczki lub wyjazdy na narty do innych stacji narciarskich. Pomimo tego, udaje się zorganizować tradycyjne imprezy: Zawody Rodzinne i Memoriał Stanisława Rażniewskiego, w których startują uczestnicy Aesculapa oraz osoby z zewnątrz.

31 maja 2014 roku w Krakowie odbywa się Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze Stowarzyszenia Instruktorów i Trenerów Narciarstwa PZN. Przedstawiono sprawozdania, udzielono absolutorium ustępującemu zarządowi, przeprowadzono wybory. Prezesem SITN ponownie zostaje wybrana Zuzanna Podgórna. Podczas zebrania uhonorowano zasłużone ośrodki — Aesculap znalazł się wśród wyróżnionych (tytuły: Honorowy Członek SITN, Honorowa Odznaka LSN) w uznaniu za ponad 30-lety wkład w rozwój narciarstwa.

2 marca 2014 roku odbyło się Walne Zebranie Członków Aesculapa — prawnik klubu, po zapoznaniu się ze stanem finansów, zaproponował ogłoszenie upadłości. Klub, mimo trudności, uniknął tego scenariusza — ale kosztem zwolnienia części pracowników (w tym Ciebie). Wkrótce potem (23 października 2014) powołano spółkę Ski Arena Łysa Góra. Spółka rozpoczęła działalność od zmiany nazwy stacji — choć tablica pamiątkowa im. Teresy i Stanisława Rażniewskich nadal istnieje (obecnie znajduje się wewnątrz budynku — na ścianie, z tyłu kasy).

21 listopada 2014 roku — biuro klubu zostaje przeniesione z Jeleniej Góry bezpośrednio na Łysą Górę. W ten sposób kończy się kolejny etap historii — klubu, który przez 44 lata stanowił ważny ośrodek szkoleniowy i wychowawczy, wychowując pokolenia narciarzy, instruktorów i pasjonatów.

Podsumowanie

Historia Szkoły Narciarskiej i Sudeckiego Klubu Sportowego Aesculap to opowieść o pasji, wytrwałości i ofiarności — tysięcy godzin pracy instruktorów, wychowawców, rodziców i samych uczestników. To także przykład, jak inicjatywa grupy entuzjastów z małego uzdrowiska zmieniła się w respektowany klub z własną infrastrukturą, kadrą instruktorską i licznymi osiągnięciami sportowymi na arenie krajowej i międzynarodowej.

Na przestrzeni 44 lat Aesculap wychował wiele pokoleń narciarzy. Wiele z tych osób — kiedyś dzieci uczące się pierwszych zjazdów — dzisiaj stało się instruktorami, trenerami, działaczami sportowymi. Klub pozosta z jego historią.

Michał Rażniewski (przeczytałeś wersję po korektach i redakcji AI)

Wersja oryginalna - tutaj

Wyniki zawodników - tu

Aesculap – historia pasji, pracy i ludzi

grudnia 08, 2025

Historia Aesculapa - kalendarium